Ο Συνεταιρισμός μας

Ο Αγροτικός Ελαιουργικός Συνεταιρισμός Αγ. Δημητρίου Ζάρακα, ιδρύθηκε το 1970 και  εδρεύει στον Αγ. Δημήτριο Ζάρακα Λακωνίας. Βασική δραστηριότητά του είναι η παραγωγή εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου για τους ελαιοπαραγωγούς και η υποστήριξή τους, όσον αφορά την παραγωγή τους.

 Στόχος του συνεταιρισμού είναι η υποστήριξη των παραγωγών του στην ανάδειξη των χαρακτηριστικών αλλά και των αξιών της ελιάς που καλλιεργείται στην περιοχή και δίνει το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο ΠΓΕ Λακωνία.

Μέρος του εξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου που παράγεται στο ελαιοτριβείο του Αγροτικού Ελαιουργικού Συνεταιρισμού Ζάρακα τυποποιείται στις εγκαταστάσεις της ΚΑΣΕΛΛ Α.Ε.

Ο Τόπος μας

Ο Άγιος Δημήτριος είναι κτισμένος στις δυτικές υπώρειες του νοτίου Πάρνωνα σε υψόμετρο 350μ. Διοικητικά, ανήκει στο Δήμο Ευρώτα που ιδρύθηκε με το νόμο Καλλικράτη. Έδρα του Δήμου είναι η Σκάλα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.

Η καθιερωμένη ονομασία του οικισμού είναι Άγιος Δημήτριος Ζάρακα προκειμένου να διακρίνεται από τον ομώνυμο Άγιο Δημήτριο Μονεμβασιάς. Η προσωνυμία “Ζάρακα” οφείλεται στο ότι το χωριό ανήκε στον πρώην Δήμο Ζάρακα που λειτούργησε μέχρι το 1912 και περιλάμβανε 9 χωριά. Απέχει από τους Μολάους 18 χιλ. μέσω Σκαρδιάς – Απιδιάς, από τη Σπάρτη 55χιλ., από την Αθήνα 275χιλ. και από το Κυπαρίσσι 35χιλ. Σήμερα, και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται στους 860 κατοίκους.

Σύμφωνα με την ιστορία, γύρω στο 1870 οι κάτοικοι ενός χωριού εν ονόματι Γκιότσαλι (τούρκικη ονομασία), που απείχε μόλις 9 χλμ από τον σημερινό οικισμό του Αγ. Δημητρίου, αποφάσισαν να μετεγκατασταθούν για βιοποριστικούς λόγους από το χωριό τους. Μέχρι τότε, στον οικισμό ήταν εγκατεστημένοι οι Νιατιώτες, οι οποίοι εκδιώχτηκαν από τους κατοίκους του Γκιότσαλι. Το χωριό έλαβε την ονομασία του από το υπάρχον εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου.

Λόγω των πολλαπλών εκτελέσεων που υπέστη το χωριό από τους Γερμανούς, στις 04/06/1944, ο Άγιος Δημήτριος θεωρείται μαρτυρικό χωριό. Λέγεται πως το χωριό πυρπολήθηκε από τον Γερμανό Διοικητή λόγω της συμμετοχής των κατοίκων του χωριού  στην Εθνική αντίσταση κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. Συνολικά κάηκαν 250 σπίτια ενώ άλλα 50 σπίτια κάηκαν μερικώς. Στον τραγικό απολογισμό αυτής της καταστροφής  συγκαταλέγονται 21 νεκροί.

Κύρια ασχολία των κατοίκων του χωριού είναι η γεωργία, με την ελαιοκαλλιέργεια να παίζει κυρίαρχο ρόλο στην οικονομική δραστηριότητα της περιοχής.